Daar op die foto zie ik dat kleine meisje van een jaar of 6. Met onderzoekende, nieuwsgierige ogen kijkt ze in de camera. Hoe was het om dat kleine meisje te zijn? Wie was ze? Wat vond ze leuk?
Dat kleine meisje stelde vragen, ‘waarom doe jij dit? Wat betekend dat? Wie heeft dat bedacht?’ Nu weet ik dat ze dit deed uit nieuwsgierigheid en interesse in de ander.
Dat kleine meisje wilde geen nette kleren aan, want dan mocht je niet in bomen klimmen of over sloten springen. Ze wilde altijd hoger, groter en meer ontdekken. Nu weet ik dat zij ondernemend en ambitieus was.
Verstoppen op dat plekje waar niemand van wist, was favoriet. Ze hoorde de vogels fluiten, de kikkers kwaken en ze voelde rust. Nu weet ik dat ze daar even bijkwam van alle gevoelens en gedachten van iedereen.
Waar is dat kleine meisje gebleven?
Als volwassene was ik haar kwijt. Ik nam geen besluiten voor mezelf. Ik ging over mijn grenzen heen. Ik wilde het iedereen naar de zin maken. Vragen stellen durfde ik niet meer, want wat zullen ze dan van mij vinden. Ik moest veel dingen van mezelf. ‘Ik moet nog even dit of ik moet nog even dat’. Ik zat in de achtbaan van het leven en dacht: ‘Later als de kinderen groot zijn, dan is er rust. ‘
Lange tijd zag ik haar niet. Het meisje met haar interesse voor anderen, haar ondernemende en soms wat roekeloze gedrag. Dat meisje dat alles wilde ontdekken en wist dat ze haar rust nodig had.
Ik heb haar gevonden!
Ik zie haar, in die volwassen vrouw, in de spiegel. Die vrouw die haar grenzen aangeeft. Die klaar staat voor iedereen, maar niet ten koste van zichzelf. De gedreven en ambitieuze vrouw die gaat voor het maximaal haalbare. Ik zie dat meisje met haar kwaliteiten en laat ze tot bloei komen in de vrouw die ik nu ben. Een vrouw waar ik trots op ben!
Ik heb gekeken wat mij tegenhield en afremde, waarom ik een masker op had en de kwaliteiten van het meisje niet meer durfde te laten zien. Het koste tijd en energie, maar ik heb haar terug gevonden. Mijn kleine Ik!
Ben jij nieuwsgierig wat je zou kunnen ontdekken?
Pak een foto van jezelf erbij waarop je de basisschoolleeftijd hebt. Kijk naar de foto en vraag jezelf af: ‘wat vond ze leuk en welke kwaliteiten had zij?’ Misschien was ze creatief, of een gezelligheidsdier. Of hield ze er van om dingen op te zoeken. Maar het kan ook zijn dat zij dat meisje was op de hoek van de straat dat muffins en ranja verkocht voor het goede doel. Ga eens op onderzoek. Wie was dat kleine meisje?
Wil jij als volwassene volledig in je kracht staan?
Onbewuste patronen die je raken in je leven maken dat we soms, ter bescherming, een masker opzetten. In een familie opstelling wordt inzichtelijk waar de patronen vandaan komen en welke beschermingsmechanismes opgebouwd zijn om je kleine ik te beschermen. Door de inzichten die je opdoet ontstaat er ruimte om los te laten. Zo treed jij hand in hand met alle mooie eigenschappen van jouw jongere ik het leven tegemoet.
Op zaterdag 15 april organiseer ik een familie opstellingen dag in Meppel. Nieuwsgierig wat een familieopstelling inhoud? Of wil je erbij zijn?
Comments